De grot van Vissoie

 

Eigenlijk was er niet veel bijzonders aan. Of toch? Op een dag (men denkt dat het door de wind was) deed het gerucht de ronde dat de steen een enorme schat zou verbergen. Deze schat zou enkel zichtbaar zijn tijdens de middernachtmis en dan nog enkel tijdens de consecratie. Zij die ooit probeerden om de grot binnen te dringen zouden nooit zijn teruggekeerd.

De jaren gingen voorbij en de mensen vergaten de fameuze rots met de schat. Toch was er één jongeman die er aldoor moest aan denken. Al van toen Yannick klein was hield het geheimzinnige rotsblok hem bezig. Hij kende het zeer goed uit de verhalen van zijn grootmoeder. Tot in het kleinste detail stonden deze vertellingen in Yannicks geheugen gegrift. Nu hij volwassen was en veel geld nodig had, begon hij eraan te denken om zijn jongensdroom waar te maken. Hij wou en zou rijk worden. In alle stilte smeedde hij plannen, het ene al wat onvoorstelbaarder dan het andere. Uiteindelijk koos hij voor het eenvoudigste: gewoon gaan kijken. Aan zijn niets vermoedende vrouw vroeg hij om twee grote en sterke zakken aan zijn jas te naaien. De tijd tussen het open en weer toe gaan van de rots hield hem voortdurend bezig. Een consecratie duurt geen eeuwigheid maar anderzijds werd de pastoor een dagje ouder en met Kerstmis zou hij er beslist wat langer over doen, sprak hij zichzelf moed in. Wie niet waagt niet wint!

En zo stond Yannick op kerstavond na het wegknippen van de wildernis oog in oog met het mysterieuze rotsblok. Hij was nerveus en ongeduldig tegelijkertijd. Wat als heel deze historie niet waar bleek te zijn? Wat als … en wat als … ? Hij begon heel erg te twijfelen. Op dat ogenblik begonnen de klokken te luiden om middernacht en de geboorte van Jezus enthousiast aan te kondigen.

Daar stond hij dan, trillend en bevend, met een stuk mouw in de hand als enig overblijfsel van zijn hebzucht en zijn onwaarschijnlijk avontuur. Yannick wierp nog een blik op het rotsblok en ging naar huis. Van een deur was geen sprake meer en het pad was alweer overwoekerd met kreupelhout, bramen, klimop, mos en veel pogingen om te vergeten.

Vertaald uit Rozinna, raconte-nous Anniviers, Association Contes et Légendes d’Anniviers, 2008