BESSOdieën

  De baron waardeerde dit ten zeerste en gaf hem te eten uit medelijden. Bij het zien van zijn ontgoochelde meester stapte het kereltje op hem af met de boodschap: “Heer, ik zal op mijn eentje terugkeren om met de hulp van God de vallei te bekeren. Uwe hoogheid moet wel zijn mooiste bijbel met de prachtige gravures en de gouden letters meegeven.” De mensen die de tussenkomst van de dwerg hadden gehoord schaterden het uit, maar de baron liet hen terstond ophouden.  De baron wendde zich tot het onooglijk kleine wezen met de vraag: “Zacheo mijn vriend, hoe denk jij te kunnen slagen waar mijn manschappen en ikzelf glansrijk hebben gefaald?” “Heer, het zal me lukken. Ik heb zo mijn geheime wapens." De baron staart hem een poosje aan en laat dan het kostbare boek halen om het aan Zacheo te overhandigen. De dwerg brengt de nacht al biddend door en voor dag en dauw trekt hij erop uit.  Na uren stappen komt hij uitgeput aan de gevaarlijke kloof. Zonder verpinken laat hij zich in de

  Grazen op de Ilhorn Een mooie berg is het. De flanken van de Ilhorn waren in de zomer dicht begroeid met heerlijk geurend gras. Een droom van een berg en dat wist men in Chandolin maar al te goed. Helaas behoorden deze prachtweiden hen  niet toe. Heel de noordelijke helling en het grootste deel van de zuidelijke behoorden tot het grondgebied van Leuk (Loèche). De grens bevond zich aan de rand van de dorpskern van Chandolin.  Rond het einde van de lente vertrokken de boeren uit Leuk met hun koeien die heel de zomer grazend doorbrachten op de alpenweiden. De hoge kwaliteit van het gras zorgde voor de typische smaak van de kaas die ter plaatse werd bereid.  Midden in de meimaand brak er eens een vreselijk onweer los. De regen striemde met ongeziene kracht. De waterhoos rukte heel de noordflank van de Ilhorn los waardoor het gevaarte volledig in de Rhônevallei stortte. De inwoners van Leuk moeten wel gedacht hebben dat hun laatste uur geslagen was. Ook in Chandolin zag men een gigantisch